Spis treści:RAPORT BIEŻĄCYMESSAGE (ENGLISH VERSION)INFORMACJE O PODMIOCIEPODPISY OSÓB REPREZENTUJĄCYCH SPÓŁKĘKOMISJA NADZORU FINANSOWEGO Raport bieżący nr18/2021 Data sporządzenia: 2021-09-14Skrócona nazwa emitentaDATAWALK S.A.TematInformacja Zarządu dotycząca: (i) szacunkowych, wybranych danych finansowych za I półrocze 2021 roku i (ii) wyników przeprowadzonych testów na 1. Skutki utraty wartości: 20 000 szt. x (5zł - 3 zł) = 20 000 szt. x 2 zł = 40 000 zł. Wn „Pozostałe koszty operacyjne” 40 000. Ma „Odpisy aktualizujące wartość towarów” 40 000. 2. Sprzedaż towarów objętych aktualizacją: 20 000 szt. x 3 zł = 60 000 zł. Wn „Rozrachunki z odbiorcami” 73 200. corocznego testu na utratę wartości aktywów o nieokreślonym okresie użytkowania i wartości firmy. Ponadto, Grupa przeprowadza test na utratę wartości w odniesieniu do aktywów, dla których stwierdzono istnienie przesłanek utraty wartości. Vay Nhanh Fast Money. Zgodnie z prawem bilansowym wycena aktywów w bilansie powinna być poddawana regularnej ocenie. W sytuacji, gdy pojawią się przesłanki wskazujące na utratę wartości składników bilansu, należy dokonać stosownych odpisów aktualizujących ich wartość. Aby określić, czy taki spadek wartości miał miejsce, wykonuje się testy na utratę wartości aktywów, które stanowią przedmiot rozważań niniejszego artykułu. Zmniejszenie wartości składników bilansu może nastąpić w dwojaki sposób – poprzez odpis amortyzacyjny lub odpis aktualizujący wartość. O ile wykonywanie odpisów amortyzacyjnych nie budzi zwykle większych wątpliwości, o tyle wykonywanie odpisów aktualizujących nie zawsze jest tak oczywiste. Przesłanki, które wskazują na utworzenie takiego odpisu, są bowiem bardzo różnorodne. Kiedy już jednak zostanie ustalone, że zaistniała konieczność dokonania odpisu aktualizującego wartość, nasuwa się pytanie, o jaką kwotę w istocie należy zaktualizować dany składnik aktywów. W tym celu należy wykonać test na utratę wartości aktywów, którego procedura została szczegółowo opisana w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 4 „Utrata wartości aktywów”. Zgodnie z KRS 4 utrata wartości składnika majątkowego następuje w momencie częściowej lub całkowitej utraty zdolności do przynoszenia jednostce korzyści ekonomicznych. Korzyści ekonomiczne należy natomiast rozumieć jako wymierny potencjał przyczyniania się przez składnik majątku (indywidualnie lub wspólnie z innymi składnikami aktywów) do: powstawania i zbywania produktów (wyrobów, usług) i towarów stanowiących przedmiot działalności operacyjnej jednostki oraz utrzymywania inwestycji, z których jednostka, na podstawie uzasadnionych przesłanek, może oczekiwać przyszłych wpływów środków pieniężnych, lub ograniczania przyszłych operacyjnych wydatków pieniężnych, lub zamiany aktualnej jego formy na przyszłe wpływy środków pieniężnych, także gdy można przewidywać łańcuch kolejnych zamian jednej formy składnika aktywów na inne, jednak z perspektywą wpływu, w końcowym ogniwie, środków pieniężnych, lub zmniejszania wydatków z tytułu przyszłej spłaty aktualnych lub przyszłych zobowiązań jednostki1. Chcąc określić utratę wartości, należy ustalić tzw. wartość odzyskiwalną, której wielkość jest uzależniona od wartości handlowej oraz wartości użytkowej aktywów. Wartość handlowa jest równa możliwej do uzyskania cenie sprzedaży netto danego składnika majątku. W sytuacji, gdy ustalenie ceny sprzedaży jest niemożliwe, wówczas za wartość handlową aktywa przyjmuje się jego wartość godziwą, pomniejszoną o przewidywane koszty sprzedaży (z wyłączeniem kosztów finansowych i obciążeń z tytułu podatku dochodowego)2. Wartość użytkowa z kolei wynika z przydatności gospodarczej danego składnika aktywów. W odniesieniu do aktywów trwałych wyznacza się ją jako wartość zdyskontowanych przyszłych korzyści ekonomicznych netto z obiektu oceny utraty wartości, ustaloną przy założeniu dalszego jego wykorzystywania (utrzymywania)3. Wartość odzyskiwalna stanowi wyższą z dwóch powyżej przytoczonych wartości (handlowej i użytkowej). Jeżeli wartość odzyskiwalna jest na dzień bilansowy niższa od wartości bilansowej obiektu oceny utraty wartości, wówczas należy dokonać odpisu aktualizującego wartość tego obiektu do wartości odzyskiwalnej4. Warto zauważyć, że nie wszystkie składniki majątku generują korzyści ekonomiczne samodzielnie. Wówczas test na utratę wartości należy przeprowadzić dla najmniejszej możliwej do wyodrębnienia grupy aktywów, które wspólnie wypracowują korzyści ekonomiczne (tzw. ośrodek wypracowujący korzyści ekonomiczne). W wartości tej należy uwzględnić także aktywa wspólne (aktywa służące kilku różnym ośrodkom) oraz wartość firmy przypadającą na ośrodek5. Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści Pozostałe 52% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu. Utrata wartości aktywów stwierdzona w trakcie badania sprawozdania finansowego przez biegłego rewidenta może być niemiłym zaskoczeniem. By ograniczyć ryzyko wystąpienia takiej sytuacji, warto systematycznie analizować kondycję przedsiębiorstwa oraz wyceniać poszczególne aktywa. Idealnym rozwiązaniem jest zatem regularne przeprowadzanie testów na utratę wartości. Koniec roku kalendarzowego sprzyja podsumowaniom, w tym również takim dotyczącym kwestii finansowych. Podobnie jest również w biznesie. Grudzień dla wielu przedsiębiorców jest miesiącem kończącym rok obrotowy, a jednocześnie początkiem gorącego okresu związanego ze sporządzaniem sprawozdań rocznych, konsolidacją wyników grup kapitałowych oraz przygotowaniem do wizyty biegłego rewidenta badającego sprawozdanie finansowe. Audyt sprawozdań finansowych – wątpliwości związane z wartością godziwą W ramach corocznych przeglądów ze strony audytorów często padają dość niewygodne pytania dotyczące wartości godziwej poszczególnych aktywów przedsiębiorstwa. Skąd takie pytania? Ich podstawą są regulacje zawarte w Ustawie o Rachunkowości oraz Międzynarodowych Standardach Rachunkowości, w tym przede wszystkim MSR 36 opisującym przesłanki utraty wartości aktywów. Zgodnie z zapisami tego standardu obowiązkowemu badaniu należy poddawać przynajmniej raz w roku takie aktywa jak: wartość firmy pochodząca z konsolidacji, wartości niematerialne i prawne, rzeczowe aktywa trwałe, udziały / akcje w innych podmiotach wyceniane w cenie nabycia, nieruchomości inwestycyjne wyceniane w cenie nabycia pomniejszonej o dotychczasowe umorzenia. W związku z tym wszystkie przedsiębiorstwa, które sporządzają sprawozdania zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości powinny zadbać o to by wszelkie aktywa wykazywane w bilansie ewidencjonowane były w wartości księgowej, która nie przekracza wartości odzyskiwalnej. W przypadku zaistnienia odwrotnej sytuacji, tj. takiej w której wartość bilansowa jest wyższa od wartości odzyskiwalnej, konieczne jest wprowadzenie odpisu aktualizującego wycenę. Takie zdarzenie będzie miało oczywiście swoje negatywne konsekwencje i przełoży się bezpośrednio na ostateczny wynik finansowy przedsiębiorstwa. Jak uniknąć zaskoczenia i przygotować się na pytania o utratę wartości? By zminimalizować ryzyko wprowadzania korekt wynikających z zaleceń audytora, dotyczących wyceny poszczególnych aktywów, można zawczasu przygotować odpowiednie argumenty potwierdzające ich rzeczywistą wartość godziwą. Podstawowym mechanizmem pozwalającym na uniknięcie takiego zaskoczenia jest systematyczne przeprowadzanie testów na utratę wartości – najlepiej przynajmniej raz w roku, krótko przed rozpoczęciem badania przez biegłego rewidenta. Przedstawienie audytorowi dokumentu przygotowanego przez niezależnego doradcę, potwierdzającego sporządzenie takiego testu, w większości przypadków pozwoli na uzyskanie pozytywnej oceny sprawozdania oraz ograniczy ryzyko wprowadzenia istotnych wartościowo odpisów aktualizujących wycenę aktywów. Potwierdzenie zdolności do generowania przepływów pieniężnych Co więcej, poza spełnieniem wymagań sprawozdawczych, przeprowadzenie testu na utratę wartości pozwala również na ocenę czy poszczególne aktywa spełniają w wystarczającym stopniu swoją podstawową rolę. Każde aktywo wykorzystywane w działalności operacyjnej powinno przyczyniać się do generowania pozytywnych przepływów pieniężnych. Co do zasady, jeśli aktywo nie spełnia tego warunku, jego wartość nie powinna być wyższa niż cena możliwa do uzyskania w momencie likwidacji lub sprzedaży. Należy jednak pamiętać, że rozpatrywanie zdolności dochodowych poszczególnych aktywów indywidualnie, w niektórych przypadkach, może prowadzić do błędnych wniosków. Dlatego też często przeprowadza się testy na utratę wartości w odniesieniu do zbiorów aktywów, które łącznie określane są jako ośrodki generujące przepływy pieniężne (z ang. CGU – cash generating unit). Pozaustawowe przesłanki testów na utratę wartości Poza wymogami wynikającymi z Międzynarodowych Standardów Rachunkowości czy samej Ustawy o Rachunkowości, warto zwrócić uwagę również na inne przesłanki, które mogą uzasadniać nawet częstsze niż roczne weryfikowanie wartości poszczególnych aktywów. W praktyce rynkowej najczęściej wartość aktywów poddaje się badaniu w przypadku zaobserwowania takich czynników jak: utrata przydatności, trwały spadek notowań giełdowych spółki, uszkodzenia majątku, spadki cen rynkowych produkowanych dóbr, niższa wydajność produkcji, wzrost cen na rynku dostawców, restrukturyzacja dotychczasowej działalności, niekorzystne zmiany prawne, technologiczne, gospodarcze, zmiany założeń technologiczno – ekonomicznych. W natłoku zadań związanych z zamykaniem roku obrotowego na pewno pojawią się liczne wątpliwości związane z wyceną wartości aktywów. Dlatego warto z wyprzedzeniem zadbać o sporządzenie testów na utratę wartości by spełnić wymagania wynikające z MSR 36. Ze zjawiskiem trwałej utraty mamy do czynienia wówczas, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany przez jednostkę składnik aktywów nie przyniesie w przyszłości w znaczącej części lub w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych. Jednostka powinna przynajmniej raz w roku przeprowadzić test na ustalenie, czy konieczne jest objęcie środka trwałego odpisem aktualizującym jego wartość. Taki test składa się z dwóch etapów: W pierwszej kolejności należy ustalić, czy wystąpiły przesłanki mające charakter zarówno zewnętrzny, jak i wewnętrzny, wskazujące, że konieczna jest dalsza analiza; wystąpienie choćby jednego czynnika rodzi konieczność dokonania dalszych wyliczeń. W drugim kroku należy ustalić, czy wystąpiła utrata wartości środków trwałych, a jeżeli tak – oszacować wysokość odpisu aktualizującego środki trwałe. Jak ustalić, w jaki sposób podejść do zagadnienia utraty wartości i kiedy konieczne jest dokonanie odpisu na środki trwałe uregulowano w Krajowym Standardzie Rachunkowości numer 4. Krok I. Aktualizacja wyceny Zanim jednostka dokona wyceny bilansowej aktywów na cele ustalenia, czy nastąpiła trwała utrata ich wartości, w pierwszej kolejności powinna ocenić rolę, jaką analizowane aktywa będą spełniały w przyszłej działalności jednostki, a więc określić, które z nich będą dotyczyły działalności operacyjnej, a które inwestycyjnej, a następnie, zgodnie z zatwierdzoną polityką rachunkowości, ustalić poziom wyceny wartości bilansowej poszczególnych składników aktywów. Do aktywów przyporządkowuje się te związane z nimi zobowiązania, rezerwy i przychody przyszłych okresów, które stanowią o możliwości czerpania przyszłych korzyści ekonomicznych z danego składnika aktywów (np. zbycie składnika aktywów mogące nastąpić jedynie nierozłącznie z cesją dotyczącego go zobowiązania). Następnie – na podstawie systemu planowania działalności (pod warunkiem, że jest on godny zaufania i sprawny) należy określić korzyści ekonomiczne, jakie analizowane aktywa przyniosą jednostce w przyszłości. Należności nieściągalne, przedawnione i umorzone w bilansie Pod pojęciem przyszłych korzyści ekonomicznych rozumieć należy tkwiący w danym składniku aktywów lub grupie aktywów wymierny potencjał przyczyniania się w jednostce posiadającej (kontrolującej) ten składnik, indywidualnie lub wspólnie z innymi składnikami aktywów, do: powstawania i zbywania produktów (wyrobów, usług) i towarów stanowiących przedmiot działalności operacyjnej jednostki oraz utrzymywania inwestycji, z których jednostka, na podstawie uzasadnionych przesłanek, może oczekiwać przyszłych wpływów środków pieniężnych, lub ograniczania przyszłych operacyjnych wydatków pieniężnych, lub zamiany aktualnej jego formy na przyszłe wpływy środków pieniężnych, także wtedy, gdy można przewidywać łańcuch kolejnych zamian jednej formy składnika aktywów na inne, jednak z perspektywą wpływu, w końcowym ogniwie, środków pieniężnych lub zmniejszania wydatków z tytułu przyszłej spłaty aktualnych lub przyszłych zobowiązań jednostki. Ważne jest, aby spodziewane korzyści ekonomiczne, zarówno z aktywów wykorzystywanych w działalności operacyjnej, jak i z inwestycji, można było przyporządkować do aktywów wypracowujących korzyści ekonomiczne pojedynczo i do aktywów wypracowujących korzyści ekonomiczne grupowo. Krok II. Sprawdzenie wystąpienia przesłanek wskazujących na możliwą utratę wartości Sprawdzenie wystąpienia przesłanek wskazujących na możliwą utratę wartości środków trwałych pozwala wyodrębnić te aktywa, które w przyszłości prawdopodobnie będą generowały gorsze korzyści ekonomiczne niż pierwotnie zakładano, dlatego też na tym etapie konieczny jest profesjonalny osąd obserwowanych wszystkich wewnętrznych i zewnętrznych informacji o środku trwałym. Jeżeli wystąpi chociażby jeden z czynników wskazujących na możliwą utratę wartości, jednostka zobowiązania jest do dalszej analizy. Polecamy: Prenumerata elektroniczna Dziennika Gazety Prawnej KUP TERAZ! Przykładowe przesłanki wskazujące konieczność dalszego testowania zawiera poniższa tabela: Przesłanki zewnętrzne Przesłanki wewnętrzne okoliczności wskazujące na to, że jednostka może nie uzyskać z przyczyn od siebie niezależnych należnych jej kwot pieniężnych, innych aktywów finansowych, dóbr lub świadczeń odzyskanie kosztów poniesionych na wykonanie długotrwałej usługi jest prawdopodobne pomimo: wątpliwej ważności umowy, toczącej się rozprawy sądowej związanej z umową, niemożności dopełnienia przez jednostkę lub drugą stronę umowy i wynikających z niej obowiązków przewidywany wcześniej rozkład w czasie wpływów pieniężnych spodziewanych z określonego składnika aktywów ulegnie zmianie utrata wartości rynkowej poszczególnych składników aktywów, jaka nastąpiła w ciągu okresu sprawozdawczego, jest znacznie wyższa od utraty, której można było się spodziewać w wyniku upływu czasu i zwykłego użytkowania w ciągu okresu sprawozdawczego nastąpiły lub w niedalekiej przyszłości nastąpią znaczne, niekorzystne dla jednostki, zmiany o charakterze technologicznym, rynkowym, gospodarczym lub prawnym w otoczeniu, w którym jednostka prowadzi działalność lub też na rynkach, do obsługi których aktywa jednostki są wykorzystywane przewidywany jest wzrost kosztów niezbędnych do doprowadzenia do skutkusprzedaży produktów, towarów itp. na rynku instrumentów finansowych i inwestycji, z których jednostka korzysta, wystąpiły niekorzystne zmiany wartości w ciągu okresu sprawozdawczego nastąpiły lub w niedalekiej przyszłości nastąpią znaczne, niekorzystne dla jednostki, zmiany o charakterze technologicznym, rynkowym, gospodarczym lub prawnym w otoczeniu, w którym jednostka prowadzi działalność lub też na rynkach, do obsługi których aktywa jednostki są wykorzystywane w ciągu okresu sprawozdawczego nastąpił wzrost rynkowych stóp procentowych lub innych rynkowych stóp zwrotu z inwestycji i czy prawdopodobne jest, że wzrost ten wpłynie na stopę dyskontową stosowaną do wyliczenia wartości użytkowej danego składnika aktywów i istotnie obniży teraźniejszą wartość spodziewanych korzyści ekonomicznych netto z tego składnika wynikająca z ksiąg rachunkowych wartość aktywów netto jednostki na dany dzień bilansowy jest wyższa od wartości rynkowej lub godziwej akcji/udziałów wyemitowanych przez tę jednostkę dowody na to, że nastąpiło fizyczne uszkodzenie rzeczowych składników aktywów – np. wynika to z ustaleń spisu z natury, meldunków z produkcji, lub utrata wartości zapasów bądź należności wobec niedotrzymania przez kontrahentów terminów zapłaty – o czym świadczy zaleganie określonych składników aktywów, zarówno długo- jak i krótkoterminowych w ciągu okresu sprawozdawczego nastąpiły lub prawdopodobne jest, że w niedalekiej przyszłości nastąpią, znaczne, niekorzystne dla jednostki, zmiany dotyczące zakresu lub sposobu, w jaki wszystkie lub tylko niektóre składniki aktywów są, lub – zgodnie z oczekiwaniami – będą użytkowane jednostka zamierza zaniechać lub restrukturyzować działalność, do której są wykorzystywane określone składniki aktywów lub zamierza zbyć lub zlikwidować jakieś składniki aktywów przed uprzednio przewidywanym terminem dowody świadczące o tym, że ekonomiczne skutki wykorzystania jakichś składników aktywów są, lub w przyszłości będą, gorsze od oczekiwanych można uznać, że wartość niektórych (lub wszystkich) składników aktywów wynikająca z ksiąg rachunkowych na dzień bilansowy jest wrażliwa na wystąpienie innych stwierdzonych okoliczności i zmian. Etap III. Szacowanie odpisu na środki trwałe W pierwszej kolejności należy ustalić, jaka jest wartość księgowa netto (czyli wartość początkowa pomniejszona o dotychczas dokonane odpisy) środka trwałego, a następnie określić jego wartość odzyskiwalną, pod która należy rozumieć wyższą z dwóch wartości: rynkowej (godziwej) lub użytkowej. Jeżeli wartość odzyskiwana jest większa od wartości księgowej, wówczas nie ma konieczności dokonywania odpisu. W odwrotnej sytuacji odpis taki należy ustalić. Jak wprowadzać uproszczenia w rachunkowości dla jednostek mikro Polecamy: Ściągi księgowego – PDF Załóżmy, ze analizujemy środek trwały, który w ciągu ostatniego roku generował straty, a który opisany jest następującymi parametrami: wartość księgowa = 24 mln zł wartość rynkowa = 20 mln zł wartość użytkowa – po zdyskontowaniu wolnych przepływów pieniężnych = 21 mln zł. wartość księgowa wartość odzyskiwalna czy konieczny odpis? wyliczenie odpisu 1 2 3 4 24 mln zł 21 mln zł tak 24 mln zł – 21 mln zł = 3 mln zł Sławomir Ekman Dyrektor Podyskutuj o tym na naszym FORUM

test na utratę wartości aktywów